Willem Biesot: teambuilder, ijsbreker, entertrainer
De aanpak van trainer/coach Willem Biesot, specialist in groepsdynamiek, is eigenzinnig. In de geest van Plato (“de mens leert meer van een uur spelen dan een dag praten”) bewandelt Biesot het pad van de improvisatie om vertrouwen te kweken als basis voor de juiste leerattitude. Als sporten en koken niet helpen om het ijs te breken, haalt Biesot gewoon zijn trompet tevoorschijn.
Kookgek Willem Biesot (54) is een grote fan van ‘smaakgoeroe’ Peter Klosse, lector Gastronomy in Foodservice van Hogeschool Zuyd. Klosse leerde Biesot hoe smaakpapillen werken en Biesot inhaleerde de kennis van De Grote Meester uit Limburg met volle teugen. Begin met Biesot over een gekookt eitje en al snel gaat het gesprek over smaakprofielen, het omzetten van eiwitten, de beste gerookte paling of de bijzondere smaakeigenschappen van pijnboompitten en parmezaanse kaas.
Biesot’s passie voor koken zien we terug in zijn trainingen, waarin hij meer dan eens complete kookworkshops integreert. En niet zonder reden. Biesot: “Samen koken heeft iets laagdrempeligs en ongedwongens. Ik ken weinig mensen die er weerstand tegen hebben. Daardoor zie ik veel basisgedrag in de keuken, dus hoe mensen van nature reageren. Ook samen eten creëert een gemoedelijke sfeer. Zo zal het vertrouwen toenemen, waardoor we ook de moeilijke onderwerpen makkelijker kunnen aansnijden.”
Doorbraak door training
Teams in beweging krijgen is voor Biesot de grote uitdaging. Groepsprocessen in teams mogen soms onbegrijpelijk lijken, vaak is het probleem terug te voeren op een gebrek aan vertrouwen, waardoor een bonte mengeling van individuën als los zand aan elkaar hangt. Vertrouwen is een onontgonnen terrein in veel organisaties, beweert Biesot: “Wat ik constateer is dat het in bedrijven vaak ontbreekt aan dialoog tussen de werkvloer en het management. Er is weinig verbinding en weinig uitleg over de besluitvorming. De directie doet veel niet goed in de ogen van de medewerkers. En toch gaan ze het er niet over hebben. Dat is toch wonderlijk?”
Als er genoeg vertrouwen is, worden zulke weerstanden natuurlijk wel uitgesproken. Pas dan kan er iets nieuws ontstaan. Biesot heeft er alles voor over om dit voor elkaar te krijgen. Zo nodig gooit hij zijn volledige trainingsprogramma om, zoals ooit gebeurde in een training voor een brandweerkorps. “Goeiemorgen mensen”, klonk het ’s ochtends opgewekt uit zijn mond. “Misschien een goeiemorgen voor jou maar niet voor ons”, zei de groep in de zaal tot zijn verbazing. “Wij hebben geen behoefte aan deze training.” Biesot werd voor het blok gezet en nam een rigoureuze beslissing: “Storingen hebben voorrang. We besloten een ochtend de tijd te nemen om de weerstanden te bespreken want daar hebben mensen over het algemeen hele goede redenen voor. Tegen het middaguur haalden we de leidinggevende erbij en hebben we gekeken hoe we de nieuwe inzichten konden gebruiken. Zonder training was die doorbraak er nooit gekomen.”
Laveren tussen angst en vertrouwen, is dat eigenlijk niet wat trainers en coaches doen? Voor Biesot geldt het zeker. In zijn trainingen probeert hij altijd die ontspannen sfeer neer te zetten waarin coach en deelnemer samen kunnen onderzoeken wat er onderzocht moet worden. Daarbij blijft geen detail onbesproken: lichaamstaal, stemgeluid, tempo, urgentie en context. Biesot neemt veel trainingssituaties op met videoapparatuur en heeft inmiddels zo’n 300 filmpjes geanalyseerd met zijn deelnemers. De filmpjes worden groot op de muur geprojecteerd. Geen ontsnappen mogelijk!
Trompet
Familyman Biesot haalt veel inspiratie uit zijn kinderen Catoo (5) en Djulan (10). Hun ontdekkingsreis in het leven is ook die van hun vader. Ook hier moet vertrouwen overigens de basis zijn. Want angst leidt zelden tot iets positiefs. Biesot: “Hoe vaak zie je niet dat de relatie tussen ouders en kinderen volkomen wordt gedomineerd door angst? De ouders willen hun kinderen krampachtig beschermen tegen ‘gevaren’. Ze zijn bang voor sneeuw, gladheid, spinnen, huisdieren of de buurvrouw en projecteren dat allemaal op hun kinderen, die constant de angst van hun ouders voelen. Juist daarom is het in mijn trainingen zo belangrijk dat ik het ijs breek. In een ontspannen sfeer kunnen er bijzondere dingen gebeuren.”
Als ijsbreker fungeren is misschien wel zijn grootste kwaliteit. “Willem is zo gek als een knikker”, liet collega-trainer Luc de Krou van Attitude Elements zich eens ontvallen (overigens uitgesproken met veel respect voor ‘s mans vakmanschap en creativiteit). Niets is Biesot te gek om de juiste sfeer neer te zetten in een training. Is het niet samen koken of kanoën, dan is het wel mediteren, sporten of rollenspellen doen. En als dat allemaal nog steeds niet helpt, haalt hij zijn trompet tevoorschijn: In-Den-Haag-daar-woont-een-graaf-en-zijn-zoon-heet-Jàààntje. Biesot: “Als ik dat liedje speel, weten ze dat ik uit Den Haag kom. Vinden ze leuk. Ik breng altijd mezelf mee. Ook voor mijn persoonlijke pr is dat goed. Als mensen mijn naam horen, denken ze meteen aan die gek met z’n trompet. Ik noem mezelf entertrainer.”
Maar het eindresultaat is serious business: zelfreflectie en bewustwording van gedrag leiden tot persoonlijke groei, de juiste groepsdynamiek en ontwikkeling van leiderschap. Zo komen teams in beweging en kan het aanwezige vakmanschapspotentieel tot bloei komen. Biesot: “Vakmanschap is de optelsom van kennis, ervaring en de juiste attitude. Maar bij veel organisaties gaat alle aandacht naar kennis, zeker in crisistijd. Alle troeven worden gezet op omzet draaien en zachte waarden als verbinding en motivatie worden erg ondergewaardeerd. Door de crisis is er minder budget voor coaching. Tegelijkertijd is er meer behoefte aan coaching doordat de druk op organisaties wordt opgevoerd, de marges naar beneden gaan en de concurrentie moordend is.”
Aanmelden/informatie
Wil u meer informatie aanvragen klik dan hier
