Leren en veranderen. Het zijn twee belangrijke begrippen, allebei met een brede betekenis. Om goed en gemakkelijk te kunnen leren, zijn de belangrijkste ingrediënten: een positief zelfbeeld (niets weerhoudt mij ervan me verder te ontplooien), voldoende zelfredzaamheid (ik weet hoe ik aan de slag wil gaan) en motivatie (bijvoorbeeld door het plezier van het willen weten). Als we naar veranderen kijken, komt dit min of meer op hetzelfde neer. Er is één verschil: bij veranderen wordt het aangeleerde anders aangeleerd en speelt motivatie een nog belangrijkere rol.

Leer je meer van spelen dan vergaderen?

De filosoof Plato zei eens: ‘You can discover more about a person in an hour of play than in a year of conversation.’ Maar is dat waar? Dat ben ik gaan onderzoeken met twee heel verschillende groepen mensen. Mijn Uitgangspunt was de STAR-methode – Situatie, Taak, Actie, Resultaat.

De motivatie is enorm …

De eerste groep betrof mensen die knokken voor een vaste baan en loopbaan bij de brandweer (de ’24-uursselectie’). Het verbaast mij altijd weer hoe intensief het volgepakte programma werkt aan de groepscohesie en de bereidheid te willen leren. Het is mooi om te zien dat mensen die op zoek zijn naar een vaste baan vanuit een positief zelfbeeld met optimale motivatie de echt complexe opdrachten op kunnen en willen lossen. De flexibiliteit, het lerend effect en het incasseringsvermogen zijn enorm.

Schijnbaar moeiteloos creëren mijn collega Rogier Greebe en ik een sfeer van veiligheid. Direct zie ik al de eerste verschuivingen (veranderingen) plaatsvinden; mensen doen stappen buiten hun comfortzone. Ook zie ik ze resultaten boeken door verschillende strategieën uit te proberen. Ze gaan stuk voor stuk naar huis met prachtige nieuwe kennis en ervaringen.

Komt het door de frisse lucht en het buiten zijn of door de uitdagende opdrachten? Of is er iets anders … er is chemie in overvloed, de deelnemers gaan er gewoon voor!

De motivatie ontbreekt …

Een paar dagen later ga ik op stap met een bestaand, zeer divers bedrijfsteam. We zitten in een mooi hotel. Nog snel wrijf ik de modder en blubber van mijn schoenen. Alles, maar dan ook alles verloopt moeizaam. We beginnen te laat, er wordt slecht of nauwelijks geluisterd, de regels worden opgerekt, de motivatie ontbreekt, het ligt overal aan, het materiaal is krom, etc. Het gezamenlijk doel is nu, zo lijkt het, ‘zoveel mogelijk onrust creëren’ en dwarsliggen. Wat gebeurt er dan toch? De kandidaten van de outdoorselectie die ik nog vers in mijn geheugen heb, presteerden allemaal als teamlid vele malen beter. Ze kennen elkaar maar net en opereren als een collectief, een gesmeerd team.

Het 12 tot 24 uur intensief met elkaar aan de slag gaan, doet wonderen en creëert een met staalkabels doorvlochten groepsband. Er worden dan stappen gezet en er ontstaat inzicht en ruimte om te leren.

Hoe loopt jouw team? Staalkabels of wat meer los zand?

Meer informatie?

Bel me gerust om buiten aan de slag te gaan!

Zie ook: http://issuu.com/brandweernederland/docs/brandweerkrant_nr_16?e=10235786/31968215